حال دل جو ڪٿي لڪائي ٿو،
هو ته نيڻن مان سڀ ٻڌائي ٿو.
پيار وارا پريت کي چاهن،
ڏيهه نفرت سندو ستائي ٿو.
ڪم پوي ڪل پوي چوي سائين،
يار هر ڪو هتي سڏائي ٿو.
بي سبب ڪو به ڪجهه ڪندو ناهي،
نينهن ناچو ڪري نچائي ٿو.
عشق ناسور عشق سرمد آ،
هڪ سوليءَ ۽ ٻيو سر ڪٽائي ٿو.
عشق سِر تي ۽ عشق در تي ڀي،
مرد سڏبو سو جو نڀائي ٿو.
‘‘عائشه’’ مون غزل لکيو ناهي،
عشق عاشق هٿان لکائي ٿو.
**