نيڻ تنهنجا ڀنل اوپرو ٿا چَوَن،
ڳل تي ڳوڙها ڪريل اوپرو ٿا چون.
جِن اکين جي ڪري هر ستم آ سٺو،
تِن اکين جا ڪجل اوپرو ٿا چَوَن.
جنهن جو اونداهو جيون مون روشن ڪيو،
اڄ اهي ئي انگل اوپرو ٿا چَوَن.
درد هِن ۾ ”بدر’’ هوش گُم ٿي ويو،
هُن جا والا بڪل اوپرو ٿا چَوَن.
**