دلربا روح ۾ وسي وڃجي.
هار ٻانهون ڪري ٻکي وڃجي.
گل تي ڀونر ڏنا پئي ڀيرا،
پيار کي واٽ سان وٺي وڃجي.
گل ۽ پوپٽ سنڌوءَ سنديون ڇوليون،
تن مٿان نانءُ ڪو رکي وڃجي.
سونهن بس ڪائنات جي سونهن آ،
ان جو ڪنهن کان ڀلي پڇي وڃجي.
**
شاعري
برکا بوند بھار جي
“برکا بوند بهار جي” سنڌ جي 16 شاعرن جي شاعريء تي مشتمل گلدستو آهي. پياري دوست ۽ مرڪ پبليڪيشن شهداد ڪوٽ جي سرواڻ مرتضى لغاريءَ کي جس هجي جنهن هن ڪتاب جي سهيڙ ڪئي آهي.
- 4.5/5.0
- 8502
- 956
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- مرتضيٰ لغاري
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سنڌسلامت طرفان
- ارپـنــا
- پبلشر نوٽ:
- مهاڳ
- اَمهاڳ
- رچنائن جو ڪويتا نگر
- عبدالله شاهه ‘اطهر’
- تعارف
- سنڌ پنهنجي مٿان، جند گهوري ڇڏيان،
- وار وکريل وري پار ڪنهن لئه پرين،
- تنهنجي پيرن جا نِشانا، اڄ به بيٺا هن چِٽا،
- پيار مون جنهن سان ڪيو سو پيار جي قابل نه هو،
- ڪهڙا پُڇين ٿو حال وڏيرا،
- انسان مٿان ظلم ڇو انسان ڪري ٿو،
- ٻاٽ اوندهه ۾ نه ڀٽڪو درس هي ڏيندا هلو،
- وائي
- آ تيل ڪڙاهه ۾ ڪاڙهي ڏس، پر سنڌ ۽ سچ جو نعرو آ،
- تو جي ڪارو وڳو پنهنجي تن تي ڪيو، سوڳ وار آ زمانو سڄو ٿي پيو،
- گيت
- تنهنجي محبت ۾ مان يار گُم ٿي وڃان، پيار ايڏو نه ڏي پيار ايڏو نه ڏي.
- شفيع محمد ‘شاد”
- تعارف
- نظم:اي چنڊ تنهنجي چانڊوڪيءَ ۾!
- مند آئي آ ملهاري، آءُ وري،
- من ئي من ۾ ٻري رهيو آهيان،
- جام جاني ڏنو پِرت مان پُر ڪري، پيار اهڙو مليو جو نشو ٿي ويو.
- مئڪدو ٿو وڻي مئڪشي ٿي وڻي،
- جدائي جي علامت کي نه تو سمجهو نه مون سمجهو،
- نظم
- وري مئڪشيءَ جو مزو ياد آيو،
- وائي : جوڀن رُت جو ساءُ
- آزاد نظم : مالڪ تي ڪُتو ٿو ڀونڪي...!
- سميع ساجد جوڻيجو
- تعارف
- منهنجي اڱڻ تي آيو دلبر،
- منهنجي توسان محبت ساڳي،
- ايڏو ڏس ايذاءِ نه مون کي،
- تون ته وساري آهي ڇڏيو پر،
- زندگي توسان سُهاني ٿي لڳي سنسار ۾،
- هن دور ۾ سچي ڪٿ محبت نه ٿي ملي،
- نگاهن جا اڃا مون کان اهي نشتر نه ٿا وسرن،
- سڄي سال ۾ تو لڌيون نه سنڀارون،
- کڙڪي کولي جهاتيون پائي،
- گيت
- تون ملين ڄڻ هر خوشي مونکي ملي،
- فون تي ڳالهيون ڪرڻ ڇو بند ڪيئي،
- ڪوڙل قربدار
- تعارف
- زندگي ته پيار ٿي گهري،
- اسان جي خوشي پئي نچي ٿي اڱڻ تي،
- نظم
- نينهن جي نگاهه سان نهار،
- جرئتن سان گهار، زندگي!
- وائي
- نظم
- نظم
- نظم
- حسين منظر حسين مرڪون حسين جلوه نمائي محفل.
- ناشاد رشيد سنڌي
- تعارف
- گيت
- هڪ درد مون رکيو آ دل ۾ دوا جي خاطر،
- پريت پڪي آ پڪ وٺي وڃ،
- گيت
- اسين ته تنهنجا مريد آهيون،
- درد دل جا! دوستي توسان ڪجي،
- هيکلائي جا سڀئي لمحا ڇڏي،
- دل جي ويراني ۾ جو اچن ٿيون مڙي،
- وائي
- تڙپين ٿو پيو تاسو آهين،
- رشيد خانواهي
- تعارف
- رهيو آ ساٿ سورن جو، سکن جي ڪا خبر ڪانهي،
- حال منهنجي تي هڙن روئي ڏنو،
- ڪي سال ٿيا آهن، درشن ڪان سڪيو آهيان،
- وڇوڙو وجهي ٿو وڏا جهير جاني،
- حياتيءَ تي ناهي ڪو اعتبار جاني،
- گيت
- گيت
- گيت
- عورت
- نظم : سنڌ جو ڪيڏارو
- چوسٽه
- وائي
- پريتم قاضي
- تعارف
- زندگي زهر کان به وڌ ٿي ڪڙي آهي.
- زهر هن زندگي جو آ پيئڻو پيو.
- ڪري دل جون سڄڻ ڳالهيون اسان کان ڏور ويٺو آ.
- توسان دلڙي لائي ويٺس.
- وائي
- ‘بازارِ حسن”
- نظم: تنهنجي ياد
- بيت
- عمر دراز
- تعارف
- وَري وَري ته وکرجي لُڇي لُڇي لوڙيو،
- ڪٿي قرار ڪرڻ لئه وٺان مزو ڪوئي.
- رونقون روشنيون نه ٿيون گهرجن.
- اڄ رُٺل نيٺ سيڻ سرچايا.
- بيٺي بيٺي يار ڀرجي ٿو وڃان.
- ديد دل ساهه هڪ دريچي ۾.
- رات کي هن ڏينهن جي تيلي لڳي.
- هئه عمر ڀر واقعا ٿيندا رهيا.
- ٻهڪندڙ ڪي ٻُڪيون نٿيون وسرن.
- ملي هڪ حياتي اڌوري اڌاري.
- لڙي دل اسان جي لتاڙي وئي.
- دل جو ٿورو ٿرٿلو ٿمجي ويو.
- مٺل سولنگي
- تعارف
- هُن جي گهٽيءَ ۾ جهومن ٿا.
- ٿورڙيون ڪي وفائون ڪري.
- چوي ٿي دل چري، ايندا.
- هوءَ وئي اڄ مري هميشه لئه.
- رات جو چهرو ڍڪيل ڪونهي هتي،
- جيت تنهنجي ۽ هار منهنجي آ.
- ماڻهو ڪوئي ڄڻ بيٺو آ.
- اونداه ۾ ٻرندو ڪر.
- ٻوڏ آئي ٻُڏي ويا آهيون.
- توکي هٿ ڌنُ اچي ويو آهي.
- توکي دل ۾ لهي تلاشڻو آهي.
- منهنجا سپنا ننڊ نٿا ڪن.
- جتي ڏسندي سڃاڻيندي.
- شيخ نديم
- تعارف
- گڏ رهڻ جون حسرتون رهجي ويون،
- چنڊ آهي ڪئي ڳوٺ تي چاندني،
- درد ۾ ايئن دل جُهريل روئي ڏنو،
- ڪٿي چنڊ تارا دوا زندگيءَ جي،
- رات جي اوندهه رهي ٿي سِر مٿان،
- دل ڏيئن سان سڙي به ڪافي آ،
- ناهي ڪوئي به گھر هوا وانگي،
- تو نظارن تي جو ڦيرائي نظر،
- چنڊ اڀ تي ٻري رهيو آهي،
- نه آ ٿي يار چانڊوڪي،
- بي رنگ ٿيا ڄڻ چمن جا پوپٽ،
- وساريم گھڻو ئي مگر ياد آيو،
- درد جو دونهون اُٿيو آ رات ڀر
- سرتاج ڀٽو
- تعارف
- اڄ وهي نيڻن منجهان پيا نار هن،
- توسان جنهن ڏينهن دل لڳائي آ،
- گيت
- گيت
- جيئڻ جي لئه جِئين جاني پساهن جي ضرورت آ
- سدا سيج سُرهي رهي تنهنجي پياري،
- گيت
- هاءِ هاءِ صنم هرجائي، توکي وفا ڀي راس نه آئي،
- حيوان کان به بدتر انسان ٿي پيو آ،
- ڳاڙهو جوڙو ٻي نالي جو تنهنجي بدن تي ڪيئن ڏسان مان،
- منهنجي اکڙين سمائي جا پرين تنهنجي سا صورت آ،
- بدر انصاري
- تعارف
- ٽٽل چوڙين جي وفا کان پُڇي ڏس،
- سکي سانت کي آ سهارن جي ڳولا،
- مُرڪي نيڻ ملائيندي آ،
- نيڻ تنهنجا ڀنل اوپرو ٿا چَوَن،
- گيت
- ڪنهن کي ٿا دڳ لائن ڳوڙها،
- توبن ڪيڏو هيکل آهيان،
- پيارا لمحا سانوري،
- نه تنهنجا اسان کي جو سپنا مليا هن،
- جيئن مصور جي لڳي تصوير اڌ
- ڪيڏا گهاوَ پراڻا ٿي پيا،
- ٻُڌا ئي نه تو منهنجا سڏڙا سکي،
- ڪنگڻ
- بلال عزيز بروهي
- تعارف
- زندگي هڪ پيار وارو دل پسند آهي قصو،
- امتحان پيو امتحان جو ڏيک ڏئي،
- ڏين ٿا ڏيک گل سهڻا،
- من کي ڇڏي ٿي موهي گفتار دلربا جي،
- اکين ۾ تنهنجا ئي سمايل هي سپنا،
- گيت
- گيت
- نظم
- ڏٺم چاندني رخ ته چانڊاڻ آهي،
- خدا جو آهي خاص پيارو لطيف،
- دوستي هڪ موتين جي کاڻ آ،
- توريءَ نه دل کي ڪوئي دلبر اچي ٿو ساءُ،
- ڏسو عاشقن جون اوجاڳيل اکيون،
- پريت گھمرو
- تعارف
- خواب جي ڀر پاسي اونده ٿي تري.
- مينهن جي ڪيڏي ٿاڌل آهي.
- پاڻ کي ايڏو ڇو ٿو ٺاهين.
- ڳوٺ جون گهٽيون وسريون ناهن.
- اسان جا خواب سڀ ٽوڙي اوهان کي ڇا مليو آخر،
- دلربا روح ۾ وسي وڃجي.
- خواب سمورا وکري ويا.
- نيڻ نماڻا روئي پون ٿا.
- زندگي هڪ عذاب آ جاني.
- نيڻ پسائي ويٺي آهي.
- ڪوئي ڪنهن کان جدا ٿيو آهي.
- گنهگار آهيون خطا ٿي وئي آ.
- عائشه ميمڻ
- تعارف
- سال پويان پهر جدائي جو.
- سور سارو بيان ۾ آهي،
- اکيون پڙهي ڪو ڪتاب آهن،
- شخص هڪ گم سُم رهيو تصوير ۾،
- سنڌي ٽوپي اجرڪ پائي ويهندو آهين،
- حال دل جو ڪٿي لڪائي ٿو،
- ٿا مصيبت ڏين مرحلا عشق جا،
- پاڻ وڇڙي جي ڌار ٿينداسين،
- جميل ڪردار ڪو نه ٿيندو، زبان تي جي جمال ناهي،
- محبتن جا سلسلا گهٽجن پيا،
- تو اکيون کولي ڏٺو ڇو نه پياري رات جو،
- مرتضى لغاري
- تعارف
- هي مست موسم، بهار ۽ تون.
- آس هڪڙي تي هت رڪي وياسين.
- چاهتن جو سلو بي رُخي ٿي ملي،
- روشنيءَ کان پو ديد ڪهڙي آ،
- مرحلو هي خُمار ڏيندو آ،
- درد زندگيءَ جو باب ٿي ويو آ،
- تنهنجو پاڙو گهٽي ۽ گهر تنهنجو،
- جيئن چنڊ کي ڏسبو آ ڪڪرن جي ڀاڪر ۾،
- عجب زندگيءَ جو تماشو ڏٺوسين،
- هي پهرين چڪر سان ويو حادثو ٿي،
- مونکان منهنجي سکي رُٺل آهي،
هار ٻانهون ڪري ٻکي وڃجي.
گل تي ڀونر ڏنا پئي ڀيرا،
پيار کي واٽ سان وٺي وڃجي.
گل ۽ پوپٽ سنڌوءَ سنديون ڇوليون،
تن مٿان نانءُ ڪو رکي وڃجي.
سونهن بس ڪائنات جي سونهن آ،
ان جو ڪنهن کان ڀلي پڇي وڃجي.
**