سدا سيج سُرهي رهي تنهنجي پياري،
گلابن جان مهڪين مٺي عمر ساري.
رسي ڪين توکان مٺي مرڪ مٺڙي،
اسان جنهنجي خاطر آهي جنگ هاري.
پنهنجو خون ٻاري توکي روشني ڏيان،
ڀلي ظلم واري هجي رات ڪاري.
ايئن پياسو آهي سدا ساهه منهنجو،
جيئن پياسي هوندي آهي ٿر جي واري.
جلي ٿو پچي ٿو لُڇي ٿو سدائين،
تنهنجو ‘‘تاج’’ تو بن او منهنجي پياري.
**