ٻُڌا ئي نه تو منهنجا سڏڙا سکي،
هٿن ۾ ها مون کي ته گلڙا سکي.
الائي ته ڪهڙي تون اُلڪن پٺيان،
قدم تو وڌايا ٿي تڪڙا سکي.
جتي پاڻ ملندا هئاسين اڳي،
سي ويران اڄ ڀي ها دڳڙا سکي.
منهنجي چيچ جي سونهن بڻيا ‘‘بدر’’،
مُڪا جيڪي دل سان تو ڇلڙا سکي.
**
شاعري
برکا بوند بھار جي
“برکا بوند بهار جي” سنڌ جي 16 شاعرن جي شاعريء تي مشتمل گلدستو آهي. پياري دوست ۽ مرڪ پبليڪيشن شهداد ڪوٽ جي سرواڻ مرتضى لغاريءَ کي جس هجي جنهن هن ڪتاب جي سهيڙ ڪئي آهي.
- 4.5/5.0
- 8500
- 952
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- مرتضيٰ لغاري
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سنڌسلامت طرفان
- ارپـنــا
- پبلشر نوٽ:
- مهاڳ
- اَمهاڳ
- رچنائن جو ڪويتا نگر
- عبدالله شاهه ‘اطهر’
- تعارف
- سنڌ پنهنجي مٿان، جند گهوري ڇڏيان،
- وار وکريل وري پار ڪنهن لئه پرين،
- تنهنجي پيرن جا نِشانا، اڄ به بيٺا هن چِٽا،
- پيار مون جنهن سان ڪيو سو پيار جي قابل نه هو،
- ڪهڙا پُڇين ٿو حال وڏيرا،
- انسان مٿان ظلم ڇو انسان ڪري ٿو،
- ٻاٽ اوندهه ۾ نه ڀٽڪو درس هي ڏيندا هلو،
- وائي
- آ تيل ڪڙاهه ۾ ڪاڙهي ڏس، پر سنڌ ۽ سچ جو نعرو آ،
- تو جي ڪارو وڳو پنهنجي تن تي ڪيو، سوڳ وار آ زمانو سڄو ٿي پيو،
- گيت
- تنهنجي محبت ۾ مان يار گُم ٿي وڃان، پيار ايڏو نه ڏي پيار ايڏو نه ڏي.
- شفيع محمد ‘شاد”
- تعارف
- نظم:اي چنڊ تنهنجي چانڊوڪيءَ ۾!
- مند آئي آ ملهاري، آءُ وري،
- من ئي من ۾ ٻري رهيو آهيان،
- جام جاني ڏنو پِرت مان پُر ڪري، پيار اهڙو مليو جو نشو ٿي ويو.
- مئڪدو ٿو وڻي مئڪشي ٿي وڻي،
- جدائي جي علامت کي نه تو سمجهو نه مون سمجهو،
- نظم
- وري مئڪشيءَ جو مزو ياد آيو،
- وائي : جوڀن رُت جو ساءُ
- آزاد نظم : مالڪ تي ڪُتو ٿو ڀونڪي...!
- سميع ساجد جوڻيجو
- تعارف
- منهنجي اڱڻ تي آيو دلبر،
- منهنجي توسان محبت ساڳي،
- ايڏو ڏس ايذاءِ نه مون کي،
- تون ته وساري آهي ڇڏيو پر،
- زندگي توسان سُهاني ٿي لڳي سنسار ۾،
- هن دور ۾ سچي ڪٿ محبت نه ٿي ملي،
- نگاهن جا اڃا مون کان اهي نشتر نه ٿا وسرن،
- سڄي سال ۾ تو لڌيون نه سنڀارون،
- کڙڪي کولي جهاتيون پائي،
- گيت
- تون ملين ڄڻ هر خوشي مونکي ملي،
- فون تي ڳالهيون ڪرڻ ڇو بند ڪيئي،
- ڪوڙل قربدار
- تعارف
- زندگي ته پيار ٿي گهري،
- اسان جي خوشي پئي نچي ٿي اڱڻ تي،
- نظم
- نينهن جي نگاهه سان نهار،
- جرئتن سان گهار، زندگي!
- وائي
- نظم
- نظم
- نظم
- حسين منظر حسين مرڪون حسين جلوه نمائي محفل.
- ناشاد رشيد سنڌي
- تعارف
- گيت
- هڪ درد مون رکيو آ دل ۾ دوا جي خاطر،
- پريت پڪي آ پڪ وٺي وڃ،
- گيت
- اسين ته تنهنجا مريد آهيون،
- درد دل جا! دوستي توسان ڪجي،
- هيکلائي جا سڀئي لمحا ڇڏي،
- دل جي ويراني ۾ جو اچن ٿيون مڙي،
- وائي
- تڙپين ٿو پيو تاسو آهين،
- رشيد خانواهي
- تعارف
- رهيو آ ساٿ سورن جو، سکن جي ڪا خبر ڪانهي،
- حال منهنجي تي هڙن روئي ڏنو،
- ڪي سال ٿيا آهن، درشن ڪان سڪيو آهيان،
- وڇوڙو وجهي ٿو وڏا جهير جاني،
- حياتيءَ تي ناهي ڪو اعتبار جاني،
- گيت
- گيت
- گيت
- عورت
- نظم : سنڌ جو ڪيڏارو
- چوسٽه
- وائي
- پريتم قاضي
- تعارف
- زندگي زهر کان به وڌ ٿي ڪڙي آهي.
- زهر هن زندگي جو آ پيئڻو پيو.
- ڪري دل جون سڄڻ ڳالهيون اسان کان ڏور ويٺو آ.
- توسان دلڙي لائي ويٺس.
- وائي
- ‘بازارِ حسن”
- نظم: تنهنجي ياد
- بيت
- عمر دراز
- تعارف
- وَري وَري ته وکرجي لُڇي لُڇي لوڙيو،
- ڪٿي قرار ڪرڻ لئه وٺان مزو ڪوئي.
- رونقون روشنيون نه ٿيون گهرجن.
- اڄ رُٺل نيٺ سيڻ سرچايا.
- بيٺي بيٺي يار ڀرجي ٿو وڃان.
- ديد دل ساهه هڪ دريچي ۾.
- رات کي هن ڏينهن جي تيلي لڳي.
- هئه عمر ڀر واقعا ٿيندا رهيا.
- ٻهڪندڙ ڪي ٻُڪيون نٿيون وسرن.
- ملي هڪ حياتي اڌوري اڌاري.
- لڙي دل اسان جي لتاڙي وئي.
- دل جو ٿورو ٿرٿلو ٿمجي ويو.
- مٺل سولنگي
- تعارف
- هُن جي گهٽيءَ ۾ جهومن ٿا.
- ٿورڙيون ڪي وفائون ڪري.
- چوي ٿي دل چري، ايندا.
- هوءَ وئي اڄ مري هميشه لئه.
- رات جو چهرو ڍڪيل ڪونهي هتي،
- جيت تنهنجي ۽ هار منهنجي آ.
- ماڻهو ڪوئي ڄڻ بيٺو آ.
- اونداه ۾ ٻرندو ڪر.
- ٻوڏ آئي ٻُڏي ويا آهيون.
- توکي هٿ ڌنُ اچي ويو آهي.
- توکي دل ۾ لهي تلاشڻو آهي.
- منهنجا سپنا ننڊ نٿا ڪن.
- جتي ڏسندي سڃاڻيندي.
- شيخ نديم
- تعارف
- گڏ رهڻ جون حسرتون رهجي ويون،
- چنڊ آهي ڪئي ڳوٺ تي چاندني،
- درد ۾ ايئن دل جُهريل روئي ڏنو،
- ڪٿي چنڊ تارا دوا زندگيءَ جي،
- رات جي اوندهه رهي ٿي سِر مٿان،
- دل ڏيئن سان سڙي به ڪافي آ،
- ناهي ڪوئي به گھر هوا وانگي،
- تو نظارن تي جو ڦيرائي نظر،
- چنڊ اڀ تي ٻري رهيو آهي،
- نه آ ٿي يار چانڊوڪي،
- بي رنگ ٿيا ڄڻ چمن جا پوپٽ،
- وساريم گھڻو ئي مگر ياد آيو،
- درد جو دونهون اُٿيو آ رات ڀر
- سرتاج ڀٽو
- تعارف
- اڄ وهي نيڻن منجهان پيا نار هن،
- توسان جنهن ڏينهن دل لڳائي آ،
- گيت
- گيت
- جيئڻ جي لئه جِئين جاني پساهن جي ضرورت آ
- سدا سيج سُرهي رهي تنهنجي پياري،
- گيت
- هاءِ هاءِ صنم هرجائي، توکي وفا ڀي راس نه آئي،
- حيوان کان به بدتر انسان ٿي پيو آ،
- ڳاڙهو جوڙو ٻي نالي جو تنهنجي بدن تي ڪيئن ڏسان مان،
- منهنجي اکڙين سمائي جا پرين تنهنجي سا صورت آ،
- بدر انصاري
- تعارف
- ٽٽل چوڙين جي وفا کان پُڇي ڏس،
- سکي سانت کي آ سهارن جي ڳولا،
- مُرڪي نيڻ ملائيندي آ،
- نيڻ تنهنجا ڀنل اوپرو ٿا چَوَن،
- گيت
- ڪنهن کي ٿا دڳ لائن ڳوڙها،
- توبن ڪيڏو هيکل آهيان،
- پيارا لمحا سانوري،
- نه تنهنجا اسان کي جو سپنا مليا هن،
- جيئن مصور جي لڳي تصوير اڌ
- ڪيڏا گهاوَ پراڻا ٿي پيا،
- ٻُڌا ئي نه تو منهنجا سڏڙا سکي،
- ڪنگڻ
- بلال عزيز بروهي
- تعارف
- زندگي هڪ پيار وارو دل پسند آهي قصو،
- امتحان پيو امتحان جو ڏيک ڏئي،
- ڏين ٿا ڏيک گل سهڻا،
- من کي ڇڏي ٿي موهي گفتار دلربا جي،
- اکين ۾ تنهنجا ئي سمايل هي سپنا،
- گيت
- گيت
- نظم
- ڏٺم چاندني رخ ته چانڊاڻ آهي،
- خدا جو آهي خاص پيارو لطيف،
- دوستي هڪ موتين جي کاڻ آ،
- توريءَ نه دل کي ڪوئي دلبر اچي ٿو ساءُ،
- ڏسو عاشقن جون اوجاڳيل اکيون،
- پريت گھمرو
- تعارف
- خواب جي ڀر پاسي اونده ٿي تري.
- مينهن جي ڪيڏي ٿاڌل آهي.
- پاڻ کي ايڏو ڇو ٿو ٺاهين.
- ڳوٺ جون گهٽيون وسريون ناهن.
- اسان جا خواب سڀ ٽوڙي اوهان کي ڇا مليو آخر،
- دلربا روح ۾ وسي وڃجي.
- خواب سمورا وکري ويا.
- نيڻ نماڻا روئي پون ٿا.
- زندگي هڪ عذاب آ جاني.
- نيڻ پسائي ويٺي آهي.
- ڪوئي ڪنهن کان جدا ٿيو آهي.
- گنهگار آهيون خطا ٿي وئي آ.
- عائشه ميمڻ
- تعارف
- سال پويان پهر جدائي جو.
- سور سارو بيان ۾ آهي،
- اکيون پڙهي ڪو ڪتاب آهن،
- شخص هڪ گم سُم رهيو تصوير ۾،
- سنڌي ٽوپي اجرڪ پائي ويهندو آهين،
- حال دل جو ڪٿي لڪائي ٿو،
- ٿا مصيبت ڏين مرحلا عشق جا،
- پاڻ وڇڙي جي ڌار ٿينداسين،
- جميل ڪردار ڪو نه ٿيندو، زبان تي جي جمال ناهي،
- محبتن جا سلسلا گهٽجن پيا،
- تو اکيون کولي ڏٺو ڇو نه پياري رات جو،
- مرتضى لغاري
- تعارف
- هي مست موسم، بهار ۽ تون.
- آس هڪڙي تي هت رڪي وياسين.
- چاهتن جو سلو بي رُخي ٿي ملي،
- روشنيءَ کان پو ديد ڪهڙي آ،
- مرحلو هي خُمار ڏيندو آ،
- درد زندگيءَ جو باب ٿي ويو آ،
- تنهنجو پاڙو گهٽي ۽ گهر تنهنجو،
- جيئن چنڊ کي ڏسبو آ ڪڪرن جي ڀاڪر ۾،
- عجب زندگيءَ جو تماشو ڏٺوسين،
- هي پهرين چڪر سان ويو حادثو ٿي،
- مونکان منهنجي سکي رُٺل آهي،
هٿن ۾ ها مون کي ته گلڙا سکي.
الائي ته ڪهڙي تون اُلڪن پٺيان،
قدم تو وڌايا ٿي تڪڙا سکي.
جتي پاڻ ملندا هئاسين اڳي،
سي ويران اڄ ڀي ها دڳڙا سکي.
منهنجي چيچ جي سونهن بڻيا ‘‘بدر’’،
مُڪا جيڪي دل سان تو ڇلڙا سکي.
**