حسين منظر حسين مرڪون حسين جلوه نمائي محفل.
بهار موکيو گلاب مهڪيا ڪيڏي نه خوشبوءَ رسائي محفل.
پيار پوڄا ۽ سونهن سچ جا حسين تصور چٽيا مصور،
وضو سنڀاري غزل پڙهن ٿا، غزل انهن جي رچائي محفل.
اکيون اکين سان ملي وٺن ٿيون مٺيون مٺن تي ڳٽن ڳلن تان،
اداس نيڻن کي سونهن سوڀيا هميشه آهي چمائي محفل.
اسان جي دنيا آزاد دنيا اسان نه ڄاڻون فساد فتنو،
اسان امن جا پکي مسافر اسان امن جي سڏائي محفل.
ڪتاب مقدس جو روح ۽ آن رسالي ڀٽ جي وجود جهڙي،
پڙهان ٿو ورقن جا ورق ساري قرار جي دل خدائي محفل.
اسان نه سڌڙيا سنڌوءَ جا عاشق اورانگي باهيون اچون ٿا ڪيئي،
اکيون اکين ۾ ملائي ڏس تون اسان آهه ڪيئن ملهائي محفل.
لطيف اڳيان ڪراڙ ڍنڍ تي اياز ويهي قرار ماڻيا،
گلاب رابيل تازيون مکڙيون ڪمال آهي هُڳائي محفل.
نظر نظر ۾ جوان رت آجوان رت جو نشو الڳ آ،
پئون جيئون ٿا پيار پيالو خمار آهي ڀلائي محفل.
ڏٺم صبح جو چمن ۾ بلبل ڪري پيو تنهن سان گلاب محفل،
حجاب وچ ۾ رهيو نه ڪوئي هئي ته ڪا با وفائي محفل.
**