وري مئڪشيءَ جو مزو ياد آيو،
اهو جام ۽ مئڪدو ياد آيو.
اهو سونهن ساغر اها موج مستي،
اهو جوش ۽ ولولو ياد آيو.
سدا مست مدهوش مخمور جنهن ۾،
اهو ناز وارو نشو ياد آيو.
اها راهه رندي اها مام مخفي،
انوکو عجب فلسفو ياد آيو.
عمر ڀر جا سارا ختم غم ڪيا ها،
اهو پريم جو ڀروسو ياد آيو.
هجي ‘‘شاد’’ آباد ساقي سدائين،
پيارڻ سندو سلسلو ياد آيو.
**