وائي
ڪيڏو عجيب آهيان.
ڪوڙ ۽ فريب واري،طوفان تيز تر ۾..!
سچ جا ڏيئا جلايان.
ڪيڏو عجيب آهيان....!
ڇو سچ لڪي ويو آ،نظرن کان دور ٿيو آ،
ان کي ٿو آءُ ڳوليان.
ڪيڏو عجيب آهيان...!
سڪ جو پيامر هان،نفرت بجاءِ الفت،
ويٺو وفا ورهايان.
ڪيڏو عجيب آهيان...!
يادون عذاب ٿي ويون،سوچون سراب ٿي ويون،
رڻ ۾ ٿو پاڻ روليان.....!
ڪيڏو عجيب آهيان.
توکان پري رهي مان، ڏک درد سڀ سهي مان،
‘‘پريتم’’ پيار پوڄان......!
ڪيڏو عجيب آهيان.
**