توسان دلڙي لائي ويٺس.
دل جو درد پرائي ويٺس.
نيڻن سان ملائي نيڻ،
پنهنجو هوش ڀلائي ويٺس.
درد پرين جا جهوليءَ ۾،
پاند ۾ پنهنجي پائي ويٺس.
اکڙيون هاءِ اداس ڇو آهن،
بي وس دل ڦرائي ويٺس.
تنهنجو جلوو نيڻ چمن ٿا،
روح کي رنگڙو لائي ويٺس.
پيار جي پوڄا آهي عبادت ،
سونهن اڳيان سر نائي ويٺس.
‘‘پريتم’’ کان جو دور رهي ٿو،
ان سان پريم وڌائي ويٺس.
**