زندگي زهر کان به وڌ ٿي ڪڙي آهي.
پوءِ به ماکيءَ کان وڌ مٺي آهي.
هر روز درد سان دل شاد ڪيون ٿا ويٺا،
اسان وٽ ته شامل خوشيءَ ۾ به غمي آهي.
هو جو دنيا ۾ درد ونڊي ٿو ويٺو،
ان پنهنجي اندر ۾ جهاتي به ڪڏهن وڌي آهي
ڇو آ بدنام زماني ۾ محبت جو وجود؟
حال الفت جو ڏسي دل ڏيئي مثل ٻري آهي.
پيار ‘‘پريتم’’ جي ايمان ۾ ئي شامل آ،
زندگي بي پيار شرمندگي آهي.
**