توسان جنهن ڏينهن دل لڳائي آ،
ننڊ نيڻن کي ڪو نه آئي آ.
ڪوئي ڪونهي هتي جو سار لهي،
پنهنجي ويڙهي ۾ اوپرائي آ.
خون ان ۾ اٿئي منهنجي دل جو،
تو جا ميندي مٺي لڳائي آ.
تون جي ناهين ته ڇا ڪبو جيون،
تو سوا زندگي اجائي آ.
هي جا ٿو ري گهڻي تي ڀڙڪي پئي
عشق اهڙي دونهين دُکائي آ.
هي جو سڏڪا ڀري ٿو ‘‘تاج’’ سدا،
هي به تنهنجي پرين چڱائي آ.
**