دل ڏيئن سان سڙي به ڪافي آ،
روشني ۾ رڙي به ڪافي آ.
تنهنجو اوسيئڙو صدين کان آ،
جي اچين هڪ گھڙي به ڪافي آ.
مان خوشين جو نه سمنڊ چاهيان ٿو،
يار هڪڙي ڦڙي به ڪافي آ.
منهنجي تڙپڻ تي تنهنجي چپڙن تي،
مرڪ آئي لڙي به ڪافي آ.
قيد مون کي ڪرڻ جي لئه سائين،
ساٿ جي هٿڪڙي به ڪافي آ.
سڏ نه هر هر ‘‘نديم’’ ويندڙ کي،
هن ڏٺو جي مڙي به ڪافي آ.
**