تون ته وساري آهي ڇڏيو پر،
مون نه وساريو توکي دلبر.
وقت ٿيو آ وسريا ناهن،
تنهنجا بوسا تنهنجا ڀاڪر.
اکڙين آڏو يار ڦرن ٿا،
توسان گهاريل سارا منظر.
پنهنجو مست بڻايئي اهڙو،
ڪو نه وڻي ٿو ٻيو ڪو دلبر.
مون تي پڙهيا شايد تو هن،
انتر منتر جادو جنتر.
قول ڪيا هئي هفتي ايندس،
گذري ويا ڪي ڇنڇر آچر.
‘ساجد’ تولئه آهه ويڳاڻو،
موٽي آءُ تون ماه منور.
**