درد ۾ ايئن دل جُهريل روئي ڏنو،
ڄڻ مٿان ڪڪريءَ ڀريل روئي ڏنو.
مسڪرايو جنهن پئي هر ڳالهه تي،
تنهن وڇوڙي جي مهل روئي ڏنو.
پنکڙين تان پئي ڳڙيا شبنم ڦُڙا،
ايئن لڳو ٿي ڄڻ ته گل روئي ڏنو.
ڇوڪريءَ هڪڙيءَ پٽيو کلندي مگر،
پاڙ کان ٽٽندي ڪنول روئي ڏنو.
ياد ماضي جون ڪري ڳالهيون وري،
ڪنهن مسافر اڄ ٿڪل روئي ڏنو.
راهه جيون جي وئي آ خر کٽي،
زندگي جي پوئين پل روئي ڏنو
.**