تو نظارن تي جو ڦيرائي نظر،
هي اچي ٿي شام سرمائي نظر.
شخص تنهن جي آ نه ڪا معنى رهي،
تو نه جنهن تي آ رکي ڪائي نظر.
اڄ اها بنجر وئي بڻجي ڏسو،
ڪالهه جا آئي زمين سائي نظر.
ڄڻ ته هو اونداهه ۾ روشن ڏيئو،
تنهنجي صورت ايئن هُئي آئي نظر.
ساڻ يادن قافلو هر پل ‘‘نديم’’،
پوءِ اچي ڪيئن مونکي تنهائي نظر.
**