زهر هن زندگي جو آ پيئڻو پيو.
اسان کي مگر پوءِ به جيئڻو پيو.
وئي وقت کان اڳ جواني پرين،
ڏسي حال پنهنجا آ کلڻو پيو.
نه بدليو زمانو نه دستور آ،
ستم ڏاڍ جانڊهه ۾ پِسڻو پيو.
اٽي لَپَ جي خاطر ٿا ماڻهو مرن،
اهو پڻ زمانو به ڏسڻو پيو.
بچو ڪو به منصف هتي ڪين آ،
عدل لاءِ نه ڪيڏو آ رلڻو پيو.
اهو ديس جنهن ۾ رهون ٿا اسان
اتي ڀي جکي آهي جيئڻو پيو.
مرڻ جت نه سولو جيئڻ آهي ڏکيو،
آ هر هر جيئڻ لاءِ مرڻو پيو.
کپي ٿو کپي بس اڃا ٿو کپي،
رشوت سندو پيٽ ڀرڻو پيو.
رهيو ڪو نه آ هت امن ۽ امان،
آ جيري لئه ٻڪري کي ڪسڻو پيو.
اسان پاڻ پنهنجا ڇو ويري وڏا،
اسان سان اسان کي آ وڙهڻو پيو.
اچو پاڻ پنهنجو ڪريون احتساب،
گناهن جو ڪيتو آ ڪٽڻو پيو.
‘‘پريتم’’ وطن ۾ ورهايون وفا،
ڪيل قول پورو آ ڪرڻو پيو.
**