حيوان کان به بدتر انسان ٿي پيو آ،
‘مان’ ‘مان’ ڪري ڏسو هي شيطان ٿي پيو آ.
مومن سهي پيو صدما هر پهر هي دنيا جا،
۽ چور پنهنجي پر ۾ ڀڳوان ٿي پيو آ.
زردار ساڻ هرڪو رشتا پيو ٿو جوڙي،
پئسو هتي سڀن جو ايمان ٿي پيو آ.
پنهنجن کان دور پنهنجا پئسو ڪري ڇڏي ٿو،
هو آ غريب ۽ هي سلطان ٿي پيو آ.
جنهن پاسي ٿو ڏسان مان لاشن جا ڍير آهن،
هي ملڪ سارو جنگ جو ميدان ٿي پيو آ.
پئسو عجب تماشو پئيسي جو کيل سارو،
پئسو هتي آ جنهن کي سو خان ٿي پيو آ.
فرمان مصطفىصه ڏي ڪوئي خيال ڪونهي،
توڙي جو لفظ هر هڪ قرآن ٿي پيو آ.
پاڻي جي بوند خاطر سنڌ جو سڪي ٿو سينو،
هاري غريب ڪيڏو حيران ٿي پيو آ.
ڪنهن کي به آخرت جو ڪوئي خيال ڪونهي،
پئسي جي پويان هرڪو ديوان ٿي پيو آ.
هڪ هت بغير پردي گهمندي وتي ٿي عورت،
۽ ٻيو لباس سوڙهو ارمان ٿي پيو آ.
**