تو اکيون کولي ڏٺو ڇو نه پياري رات جو،
تو مٿان بيٺو رهيو چنڊ ساري رات جو.
ٿو ٿئي محسوس ڄڻ رات ناهي ڏينهن آ،
دل چيو احساس ناهي هاڻ ڪاري رات جو.
ننڊ جي لالچ ڏئي پيو ڏکائي روح کي،
ٿو لڳي هر خواب ڄڻ آ شڪاري رات جو.
دل ڏکائي ٿو ڪڏهن سانت ۾ سوچي اهو،
ڪيئن سک هوندي ستي دل ڏکاري رات جو.
پيهه ۾ جيئن وائڙو ساهه ڪو هيڪل هجي،
تيئن يادن ۾ رهي دل ويچاري رات جو.
‘‘عائشه’’ وسري نه ٿي،سوچ مان نڪري نه ٿي،
شال سا ٻيهر اچي، ڪلهه گذاري رات جو.
**