نظم
بي بها ۽ بي مثال اڻ مَيون.
پيار ڪائنات جو مليو،
زندگي جون ساعتون بڻيون.
آهِه خواب ساڀيان رهيو،
مان ڳلي ٿو لايان محبتون.
مان خنجر جي نوڪ تي نچان،
گيت ڪو سريلو ڳاءِ تون.
عشق منزلون رسائي ۽،
بخشي چيتي جان ٿو جرئتون،
نئين نسل جي هوش جوش کي،
سنڌ جون ڪيان ٿو پارتون.
ڪائناتي هن حسن سنديون،
ڪر ڌڻي آباد رونقون.
**