ڏٺم چاندني رخ ته چانڊاڻ آهي،
بدن مست جوڀن ۾ مهراڻ آهي.
ڳنڍيل دل جو ناتو ته آهي توسان،
منهنجو عشق تنهنجو ئي اهڃاڻ آهي.
سجايل مهڪ ساڻ محفل سڄي آ،
مَچائي انهيءَ ۾ تو ماڊاڻ آهي.
جهٽي وئين لُٽي وئين ته دلڙي ويڳاڻي،
محبت اڳيان دل ٿي اڻڄاڻ آهي.
بهلجي وئي دل ته رغبت سان جلدي،
ڏٺم عشق آتش اکين ساڻ آهي.
غزل تنهنجي ساراهه ۾ مان چوان ٿو،
ڇا؟ محبوب توکي ذري ڄاڻ آهي.
نثار آهي تنهنجي مٿان هر خواهش،
ٻنهي جي نه وچ ۾ ڪا ڇڪتاڻ آهي.
‘بلال’ آهيان تنهنجي وفا جو ته گهايل،
صبح شام من ۾ تنهنجي تاڻ آهي.
**