ڏين ٿا ڏيک گل سهڻا،
بهارن ۾ ته مل سهڻا.
سڪي ماندي ته دلڙي هي،
ڏسي الفت سان کل سهڻا
مان ڳايان گيت ٿو تنهنجا،
اٿم توساڻ دل سهڻا.
سڄڻ جيون جو ساٿي تون،
نه آ نعم البدل سهڻا.
مان تنها ٿي محبت ۾،
لکان تولئه غزل سهڻا.
نڀائيندس حياتي ڀر،
ارادو آ اٽل سهڻا.
مان خلوت ۾ اي جانِ من،
پيان جامِ وصل سهڻا.
‘‘بلال’’ اهڙو ڪو يادن جو،
بڻايون هڪ محل سهڻا.
**