کڙڪي کولي جهاتيون پائي،
گهورن سان ٿي دلڙي گهائي.
ماکي کان وڌ مٺڙا مون کي،
ڏاڍا پئي ٿي ٻول ٻڌائي.
سندر سهڻي نيڻ نشيلا،
چنڊ به هن کان پيو شرمائي.
آئيني آڏو ور ور ٿي،
وينگس ويٺي وار ورائي.
الهڙ جواني اک مستاني،
اندر ۾ ٿي باهه لڳائي.
روز ڪري ٿي روپ انوکا،
سندرتا کي سيني لائي.
هن جو آهي پيار نرالو،
‘ساجد’ کي ٿي روز ستائي.
**