پريت پڪي آ پڪ وٺي وڃ،
ڳاڙهي ڳل تي چڪ وٺي وڃ.
توکي چنبڙي چاهه منجهان دل،
چاهت جو چقمق وٺي وڃ.
پنهنجا ڏي غم درد هي مون کان،
مرڪ خوشيون ۽ ٽهڪ وٺي وڃ.
توکي ڏسندي ڌڙڪي ٿي دل،
دل منهنجي جي ڌڙڪ وٺي وڃ.
پنهنجي ڏي دل منهنجي وٺي وڃ،
هن کان ٿيو هان ڪڪ وٺي وڃ.
توکان ڌار ‘‘رشيد’’ نه جيئندو،
مسجد ۾ بيشڪ وٺي وڃ.
**