چنڊ اڀ تي ٻري رهيو آهي،
سمنڊ ۾ شور ٿي رهيو آهي.
گل تي شبنم ڪري ڄڻ پيارا،
تنهنجو چهرو پِسي رهيو آهي.
ننڊ ۾ تنهنجي ئي خواب جو ڏيئو،
ڪيئن ٻري ۽ وسي رهيو آهي.
ٿو وڌان پيار جي مان منزل ڏي،
پر وڇوڙو وڌي رهيو آهي.
او صنم چيلهه تنهنجي سنهڙيءَ کي،
گل سڳيءَ جو ڇُهي رهيو آهي.
**