ٻاٽ اوندهه ۾ نه ڀٽڪو درس هي ڏيندا هلو،
ديپ آزاديءَ جا بڻجي تيل ٿي ٻرندا هلو.
هي دُٻي جو پاڻي هرگز نيٺ وڃڻو آ سڪي،\
همتن سان منزلن ڏي وک کڻي وڌندا هلو.
ضبط ڪيو هر درد دل تي لڙڪ پنهنجا پي ڇڏيو،
راهه حق جا راهي روئڻ جي بَجا کلندا هلو.
سنڌي ٻولي جنهن بچائي ان جي هي درٻار آ،
•هي ادب جي جاءِ آ، هن جاءِ تي جهڪندا هلو.
ڪيئن تماشو ٿا بڻائن ظلم سان مظلوم کي،
ان ڪريل ڪردار وارن تي اوهين لکندا هلو.
روز مارو ٿا مرن بُک جي ڪري ٿر ۾ ڏسو،
ڪيو شرم انسانيت جو ڪجهه ڀرم رکندا هلو.
ان شهيدن جو مُقام آ ديس حق لئه جي وڙهيا،
ساهه زوري ٿو ڇڪي هي تربتون چمندا هلو.
ٿئي گواهه تاريخ ‘اطهر’ موت ڪيو اهڙو امر،
ظلم جي ديوار ٽوڙيو ظلم سان وڙهندا هلو.
*