خواب جي ڀر پاسي اونده ٿي تري.
چنڊ چهرو ڪاش ڪو هيڪر وري.
هوريان هوريان تجربو ٿيندو وڃي،
هانءُ منهنجو ماٺ ۾ سڏڪا ڀري.
گنگهرو ئي گنگهرو ٿي پئي وجود،
هو جي گهر آڳر مٿي وکڙون ڀري.
باک جي لالاڻ ٿي جرڪي جِتي،
تن گلن تي ڪاري ڪڪري ٿي ڪري.
خوشبوءِ خوشبوءِ ساهه کڻندڙ آدمي،
پنهنجي من ۾ هاڻ ٿو شعلا ڀري.
پنڊ پاهڻ ٿي وئي آهي ‘‘پريت’’
ڪوئي جادوگر اچي جيئرو ڪري.
**