مند آئي آ ملهاري، آءُ وري،
ٿي چمن ۾ آ بهاري، آءُ وري.
توبنا ماندو رهي ٿو من پرين،
ڪر دُکي دلڙي قراري، آءُ وري.
چوطرف گلڙن آ گلزار ڪئي،
پر نه تو آ واڳ واري، آءُ وري.
ٿا لَوَنَ لاتيون مٺيون پيارا پکي،
اڄ ٻُڌون ٻولي پياري، آءُ وري.
تو سوا دل جي دنيا ويران آ،
ڪا گهڙي خوش آ نه گهاري آءُ وري.
ڏي وري ديدار دلبر ‘‘شاد’’ ڪر،
سيگهه ۾ ڪر ڪا ستاري آءُ وري.
**