رات جي اوندهه رهي ٿي سِر مٿان،
روشني جي ڪانه پئي چادر مٿان.
هڪ ته دردن آ ڪيو زخمي اندر،
ٻيو ٺٺولين جا لڳا پٿر مٿان.
هُن جي هٿڙن تي هئا ميندي جا گل،
يا هيو رنگ پوپٽن جي پر مٿان.
دوستي جا واسطا سارا ختم،
هن لکي ايئن موڪليو ڪاڳر مٿان.
اوٽ جنهن جي مان اشارا هُن ڪيا،
اڄ لڳل تالو هُيو تنهن در مٿان.
**