گڏ رهڻ جون حسرتون رهجي ويون،
سڀ ملڻ جون حسرتون رهجي ويون.
پيار جي جيڪا چَڪي پوکي هئي،
وڻ ٿيڻ جون حسرتون رهجي ويون.
هو ڇڏي هُن پار جو آهي ويو،
خط لکڻ جون حسرتون رهجي ويون.
هن کنيون ڪجليون اکيون مون ڏي هيون،
اک ڇنڀڻ جون حسرتون رهجي ويون.
منهنجو لڙڪن ماڪ سان چهرو ڀنل،
ڏس کلڻ جون حسرتون رهجي ويون.
درد جي درياءَ ۾ آهيان ٻڏل،
ڪُل ترڻ جون حسرتون رهجي ويون.
جيڪي واعدن جا جلاياسين ڏيئا،
سي ٻرڻ جون حسرتون رهجي ويون.
**