گيت
اڃا ته ويڙهه ٿي هلي، اڃا ته مان وڙهان پيو.
اڃان نه جيت هار ٿي، اڃان نه سنڌ ڌار ٿي،
زندهه ايئن نه موٽبو موٽڻ مون لئه ميار ٿي،
وڙهي وڙهي ڪري وري مٽي چمي اٿان پيو.
هي ديس ڌرتي پنهنجي پر غلام ٿي اسان رهون،
سنڌو درياء آ پنهنجو چڪي پاڻي لئه سڪون،
مان قيد سنڌ ٿو ڏسان جلان ٻران رجهان پيو.
بشير خان، روپلو ۽ نورالله تونيو هيو،
قربان، مظفر ڀٽو تاريخ ۾ امر ٿيو،
بهادرن جون ڀونءِ لئه شهادتون ڏسان پيو.
وڙهي وڙهي مري وڃان پنهنجي شهر پڄائجو،
وڪي آ سنڌ جن اهي غدار منهن نه لائجو،
اي باغِيو وصيتون اوهان کي هي ڏسيان پيو.
اڃان ته مون ۾ ساهه آ ڇو آخري پساهه آ،
اي ”عبدلله شاه’’ هن آزادي تي ويساهه آ،
نه پٺتي پير آ هٽيو اڳي اڳي وڌان پيو.
**