ڪھاڻيون

ضمير جو موت

نوجوان لکاري مرتضيٰ ناريجو سنڌي ڪھاڻيءَ جيَ لشڪر جو هڪ سجاڳ سپاهي آهي. مرتضيٰ جي ڪھاڻيءَ جي سڀ کان مُنفرد ڳالھ، لکڻ ۾ سندس بي رِيائي، يعني ”سِڌي راند سونٽي جي“ آهي. هن جيڪو ڪجھ به ڏٺو ۽ محسوس ڪيو آهي، سو جيئن جو تيئن لکيو آهي. مرتضيٰ نہ صرف تصوير جا ٻئي پاسا ڏيکاريا آهن، پر ڪهاڻيءَ جي ڪينواس تي، اسان جي منافق تَرين ۽ نفسياتي مريض سماج جا اڇا، ڪارا، ڳاڙها، نيرا، پيلا، يعني سمورا رنگَ پنهنجي ڀرپور جلوا افروزين سان چِٽيا آهن. سندس ڪهاڻيون فَني حوالي سان ڪٿي بيٺل آهن، ان جي فيصلي ۾ تہ اڃا دير آهي، پر موضوع جي حوالي سان مُنفرد ۽ حالات جي تَقاضائُن سان گهڻي حد تائين هم آهنگ آهي.
Title Cover of book ضمير جو موت

لوسي ڪُتو

لوسي ڪُتو

گلي ۾ ويندي رول ڪُتن جون سر عام عشق بازيون ڏسي کِل اچي ويس. دل ئي دل ۾ سوچيائين؛ “انهي ڪري ته مشهور آهي ڪُتا نُوس نُوس ڪندا آهن!”.
آفيس پهتو ته صاحب رائونڊ تي هو، هي صاحب کان اک بچائي وڃي پنهنجي ڪئبن ۾ ويٺو، ڏٺائين ته صاحب آفيس ۾ آيل نئين ڇوڪري کي پيرن کان وٺي مٿي تائين جنسي نظرن سان گهوري ڏسي رهيو هو.........
***