ڏاند
“هل ته ڀڄي هلون...........!”.
“پر مون کان ڀڄيو ناهي ٿيندو!”.
“ڇو؟؟”.
“ٻه سال اڳ موٽرسائيڪل تان ڪريو هئس ان ڪري گوڏو نڪري پيو!”
“اوهه.......... پوءِ؟؟”.
“پوءِ ڇا؟؟”.
“يار تون به نه............ صفا گڏهه آهين!”.
“نه........... آئون ڏاند آهيان!!”.
“اڙي..............
“ڇا؟؟”.
“مان تنهنجي بي عزتي پئي ڪريان!”.
“اڇا.......... مون کي ته محسوس ئي نه ٿي يار!”.
“جاهل مان توسان گڏ گهر ڇڏي نڪرڻ ٿي چاهيان........
“اڇا......... پر پاڻ ته هن وقت گهر کان ٻاهر آهيون، هي سنڌو جو سُڪل پيٽ آهي، المنظر آهي، تون ۽ مان آهيون.......... هينئر به تون مون سان گڏ گهر کان ٻاهر آهين!!!”.
“اڙي جاهل سمجهين ڇو نٿو!؟”.
“اوهه اهو ته سمجهان ٿو نه مان جاهل آهيان!!. مون ڪڏهن چيو ته مارڪ زڪر برگ آهيان”.
“اڙي ڪدُو.......... منهنجي چوڻ جو مقصد آهي ته پاڻ ٻئي ڪورٽ ميريج ڪريون ۽ مٽن مائٽن کي ڇڏي ڪيڏانهن ٻاهر هليا هلون!”.
“اڇا............ ڪيڏانهن هلون؟”.
“يار تون ته مرد آهين ڪا جڳهه جانچ”.
“پر سوير ته چيم نه آئون ڏاند آهيان......... ڏاند رڳو بار ڍوئيندا آهن ڀڄندا ناهن!!!”.
“مطلب تون مون سان پيار نٿو ڪرين؟”.
“نه!!”.
“ڇا مطلب؟؟”.
“آئون تو سان عشق ڪندو آهيان ۽ عشق ۾ گڏجڻ جي حسرت ناهي هوندي ۽ اُهو عاشق ئي ڪهڙو جيڪو پنهنجي سواد خاطر ٻه گهر اُجاڙي!!. تون اها ڀڄڻ جي ڳالهه پنهنجي امڙ جي گوڏي تي مٿو رکي ان وقت سوچجان جڏهن امڙ شفقت مان تنهنجا وار سنواريندي هُجي!”.
“يار سوچيان ٿي تو سان پيار ڇو ڪيم!؟”.
“سوچ نه!. سوچڻ سان تڪليف ٿيندي آهي”.
“او شٽ يار!. تو سان ڳالهائڻ ئي فضول آهي مان وڃان ٿي ۽ وري نه ملندي سانءِ سوچي وٺ................
“پر تون ته هميشه منهنجي دل ۾ قيد هوندين باقي آئون ڏاند آهيان مون کي ڀڄڻ ناهي ايندو........... مون کي گهر برباد ناهن ڪرڻ ايندا.............
***