ڄور
پوڙهو آفيسر امپورٽڊ شراب جا ٻه پئگ پي ويٺو هو ۽ هن جي اچڻ کان پوءِ وري ٻه پئگ پيتا هئائين!.
هُوءَ اگهاڙي جسم سان بيڊ تي ليٽيل هئي ۽ اندازو لڳائڻ جي ڪوشش ڪري رهي هئي ته پوڙهي جي عمر ڪيتري ٿيندي؟. سوچيندي پوڙهي جي عمر اٽڪل پنجونجاهه سٺ جي لڳ ڀڳ ٿيندي!. نڀاڳي جو هڪ پير قبر ۾ پيو آهي پوءِ به نٿو مُڙي!.
هُوءَ اڃان سوچي رهي هئي ته پوڙهو آفيسر ڪُرسي تان اُٿيو ۽ کيس پنهنجي ڀاڪر ۾ ڀري چُمڻ شروع ڪيائين. هونئن ته سندس اهو ڌنڌو هو ۽ روز ڪنهن نه ڪنهن جي بستر تي راتيون رنگين ڪندي هئي پر اڄ الائي تو کيس ائين محسوس ٿيو جهڙو پوڙهي جو جسم مُئل جانور جهڙو هُجي جنهن مان انتهائي غليظ بدبوءَ ايندي آهي. کيس سمجهه ۾ نه پئي آيو ته ائين ڇو پوڙهي کيس بيڊ تي ليٽايو ۽ سندس اُرهه چُوسڻ شروع ڪيا ته سندس زبان جيڪا اُرهن جي چوٽين کي لڳي پئي اُها کيس جهنگراڙي ٻِلي جي زبان لڳي جيڪو چوري کير پي ويندو آهي.
هُو نشن ۾ سندس پورو جسم چُمي رهيو هو، هيءَ هُئي جنهن جي اندر ۾ طوفان برپا هو، سندس اندر ۾ اُلٽي جهڙي طبيعت ٿي پئي، پوڙهو لڳاتار سندس جسم کي ڇُهي ۽ چُمي رهيو هو پر پوءِ به اڄ سندس جسم جي گرمي اندر کان ڀڙڪو کائي نه نڪتي هئي. بس هُوءَ زنده لاش وانگر پيل هئي.
پوڙهو جيڪو ايڪسپائر ڊيٽ ڪراس ڪري چُڪو هو سو صرف پنهنجي هٿن ۽ زبان جي چس وٺي رهيو هو باقي ڪي آثار ڪونه هئا. هن سوچيو، “مار پويس نڀاڳي کي اندر ڪُجهه ڪونهيس پوءِ به بُکيي ڪُتي وانگر چُهٽيو پيو آهي!”.
پوڙهي کيس اڃان به ويجهو ڪندي پنهنجي ڀاڪر ڀريو ته ائين محسوس ٿيس ڄڻ ڪي هزارين “ڄورون” سندس جسم تي ڦرنديون هُجن ۽ چڪ هڻي سندس ماس پٽينديون هُجن!”.
کڳ پوڙهو آفيسر کيس وڏي “ڄور” لڳو.
***