ملڪ الموت
“ابا صوف پُٽ الڻ..........
“هائو..........
“ابا تياري ڪر..........
“ڇا جي تياري؟”.
“جهنم هلڻ جي!”.
“ڇو ڇو؟ با ڇا ٿيو؟”.
“ابا تنهنجو ٽائم پورو ٿي ويو!”
“ڪهڙو ٽائم؟، ڪٿان جو ٽائم؟ اسان کي هڪڙو اڳي سور مٿان تو اچي مٿو کاڌو آ، پهريان تون ٻُڌائي آهين ڪير ۽ منهنجي گهر ۾ ائين بغير اجازت آيو ڪيئن آهين؟”.
“ابا منهنجو نالو نه ٻُڌ ته چڱو اٿئي بس تياري ڪر هلڻ جي”.
“نالو ٻڌائي”.
“نه ڇڏيندين ٻُڌ...... يمراج عرف ملڪ الموت عرف عذرائيل.........
“هل ڙي............
“سچي ها..........
“سچي ٻُڌ ظالم هتي ڇا ڪرڻ آيو آهين؟”.
“اڙي ڏڏ تنهنجو ساهه ڪڍڻ آيو آهيان ٻيو توسان فُٽبال کيڏڻ آيو آهيان ڇا؟”.
“پر ابا منهنجو ڇو ٿو ساهه ڪڍين!؟. مون ته اڃان ڪجهه ڏٺو ئي ڪونهي!”.
“ابا هاڻ تون ڏسجان اُتي دوزخ ۾ هل تياري ڪر”.
“پر ابا منهنجي ته عمر ئي اڃان ڪُل پنجٽيهه سال آهي هن عمر ۾ ڪو مربو آهي ڇا؟”.
“اڙي ڀُوڪ گُذريل پنجن ڏينهن کان ڪريو پيو آهين صفا تيڪ لڳل ٻڪري وانگر هليو نٿو سگهين، تنهنجي لاءِ خاص ميٽنگ ٿي آ توکي هلڻو پوندو!”.
“اڙي ساهه ڪڍڻ وارا ظالم پنجن ڏينهن کان اسان وٽ برسات هلي ٿي پئي لائٽ غائب آهي، گهر ۾ پاڻي ڪونه پيو اچي، گئس آهي ڪونه سو اُڃ، بُک، گرمي ۾ بغير وهنجڻ جي اهڙو حال ٿي پيو آ مٿان وري گٽر مليل پاڻي جو وٽو پي ورتو هئم!”.
ملڪ الموت ٻُڌي سڪتي ۾ اچي ويو، چئي، “ابا تون دوزخ جو ماحول خراب ڪندين تون اتي رهه تون دوزخ ۾ هلي ڪِن ڪندين منهنجي توبهن............ هِتان کان ته دوزخ ڀلو آ........
***