سِڪڻو
“ريٽ گهڻو اٿئي؟؟”.
“هزار وٺندس!”.
“ڇو ايترا وڌيڪ پئسه؟”.
“هزار ۾ ٿئي ڇا ٿو؟، ٽي سئو جڳهه واري ٿي وٺي، ٻه سئو جي دوا ٿي کاوان، ٽي ٻار انهن جو به سوچڻو ٿو پوي نه!!”.
“ڳالهه ٻُڌ ايتري سُهڻي تون آهين ڪونه جو هزار ڏيانءِ، پنج سئو ڏيندس بس........
جواب “اهي پنج سئو رکي ڇڏ هتي ڪو ريزڪي سامان ڪونه وٺڻ آيو آهين ۽ رات جو وڃي سندي مائيءَ سان سُمهجان”.
“اڙي مون واريءَ مائي ۾ ڪو لڇڻ هُجي ها ته تو وٽ ٿورئي اچان ها!. ٻه ٻار ڇا ڄڻيا اٿائين صفا لاش ٿي لڳي، ڪڏهن مُوڊ ٿئي ٿو ڪرڻ لاءِ چوانس ٿو ته صفا لاش وانگر ٽنگون کوليو پئي آ...... ڀلا ائين ڪو مزو ايندو ڇا؟”.
“مطلب ته توکي به هن عمر ۾ انگريزي مزا وٺڻا آهن”.
“ٻيو نه ته وري ڇا!”.
“ٻُڌ انگريزي مزي لاءِ ٻه سئو وڌيڪ وٺندس”.
“ائين نه ڪر مهرباني ڪر ڪجهه گهٽ ڪر پئسه!”.
“اڙي ڪيترا دفعا توکي چيو آ هي ڪو آلو بصر جو ريڙهو ڪونهي جو ريٽ گهٽ وڌ ڪريان............. اڙي گولو هن کي ٻاهر ڪڍو مٿو کائي ويو آ ۽ ها تيل جي شيشي ڏيوس ته وڃي فري ۾ مزا وٺي..............
***