قرباني جو گوشت
چتيون لڳل ڪپڙا، وارن ۾ مِٽيءَ پيل، ڇڳل چمپل سان هُن جي عمر ڪا ٻارنهن سال کن مس ٿيندي. ٿيلهي هٿ ۾ اچي صدا هنيائين، “صاحب مون کي به گوشت ذرو ڏيو الله توهان کي خوش ڪندو”.
صاحب چيلهه تي هٿ ڏئي پهريان سندس مُنهن ۾ نهاريو پوءِ چيو، “هل هل اسان سڄو گوشت ورهائي ڇڏيو آهي ٻيو ڪو در ڏس!.”. ننڍڙو معصوم ڇوڪرو روئڻهارڪي شڪل سان اڳتي وڌي ويو پُٺيان کان صاحب ڏٺو ته سندس ڪپڙا ڦاٽل هُئا ۽ انتهائي گدلو پئي لڳو.
صاحب کي ڪراهت اچي وئي مُنهن ٺاهي، “همم ههمم الائي ڪٿان ٿا اچيو وڃن “ڀنگي.....!”.
ٻاهر صاحب کي ڳالهائيندي ٻُڌي اندريان کان سندس بيگم صاحبه جو آواز گونجيو، “ڪير آهي؟. گوشت ڪهڙو آيو آهي اندر وارو وڏو فرج ته پنهنجي گوشت سان ڀريو پيو آهي هاڻ وڌيڪ گوشت جي گنجائش ڪونهي تون اهو ڪِچن ۾ رکجان ته “بوائل” ڪريان”.
٭٭٭