رنڊي
هُن جون ٽنگون اڻڄاڻ گراهڪ بي دردي سان کولي پنهنجي چيلهه وٽ ٻانهن جي مدد سان سختي سان قابوءَ ڪري ورتيون هيون، هاڻ هي ڦٿڪڻ ته ٺهيو پر چُري به نه پئي سگهي.
هُو کيس سختي سان عذاب مسلسل ڏئي رهيو هو. هڪ پل ته هيءَ صفا برداشت وڃائي ويٺي هئي ۽ رڙيون ڪرڻ چاهيائين پئي پر وري پوءِ پنهنجي وات ۾ “رئو” وجهي سُور اندر ۾ پي وئي هئي!.
سوچيائين، “اگر هي گراهڪ به ويو ته پوءِ اڄ به “لنگهڻ” ڪاٽڻو پوندو!”.
شلوار پائڻ مهل هُن سندس چهرو هڪ پل لاءِ ڏٺو هو اُن وقت هُو کيس وحشي جانور پئي لڳو، ائين پئي ڀائنيائين، “ڄڻ جسم تي ڪنهن ڇِتي ڪُتي چڪ پاتا هُجنس ۽ ٽنگن وچ مان الله پاران ڏنل اهو گوشت جو ٽُڪر جنهن عورت ذات کي مرد جي ملڪيت بڻائي ڇڏيو آهي اهو غائب هُجي ۽ هُو چڪ هڻي پٽي کائي ويو هُجي!”.
هُن کي اڄ پنهنجي وجود کان ڪراهت محسوس پئي ٿي، ڀائنيائين پئي ته پيٽ جي بُک اُجهائڻ خاطر سندس ٽنگون هميشه لاءِ مٿي رهڻيون آهن ۽ هن کي هميشه لاءِ بُکين “ڪُتن” جو کاڄ ٿيڻو آهي!.
***