نئون يار
هڪ ڪال......... ٻي ڪال.............. ٽين ڪال...........
عاطف مسلسل رِدا کي ڪالون ڪندو رهيو پر سندس نمبر ٻي ڪال تي مصروف پئي مليس. پريشاني جي حالت ۾ ڀِت کي ٽيڪ ڏئي ويهي رهيو. من ۾ هزار وِسوِسا ٿيس پئي هن وقت رات جا يارنهن ٿيا آهن ڪنهن سان پئي ڳالهائي!. ڪير آهي؟. شٽ ياررررر........ حد ٿي وئي آهي کيس ذرو به احساس ڪونهي ته آئون ويٽ پيو ڪريان...............
وري موبائيل هٿ ۾ کڻي ميسيج ٽائپ ڪري ٿو؛
What happened janu me waiting........
پر ڪافي دير تائين رپلائي نٿو اچيس. سگريٽ کڻي دُکائي ڊگها ڊگها ڪش هڻڻ لڳي ٿو. وري ڪال ملائي ٿو ٻئي پاسي کان جواب اچي ٿو؛
The number you have dialled is on other call please wait.
ائين مسلسل ڪالون ڪندو رهي ٿو رات جا ٻه ٿي ٿا وڃن پر نه ڪو رپلائي اچي ٿو نه ڪا ڪال.
صبح جو سوير ميسيج اچي ٿو سوري يار رات تو ويٽ ڪيو هوندو فرينڊ سان پئي ڳالهايم. بس وري ڪو رسپانس نه ڪو رپلائي به نه. يونيورسٽي بند هجڻ ڪري ٻن ڏينهن کان کيس ڏسي به نه سگهيو هو. ٻن ڏينهن جي مسلسل ڪالن ۽ انتظار کان پوءِ نيٺ يونيورسٽي کُلي ته ڊوڙندو پنهنجي ڊپارٽمينٽ پهتو پر رِدا اڃان نه آئي هئي. هن ميسيج ڪيس پر رپلائي نه مليس. اندر ڪلاس ۾ سُڪون ڪونه پئي آيس سو رِدا جو ويٽ ڪرڻ ٻاهر ئي ويهي رهيو.
ڪجهه دير کان پوءِ هڪ ڪرولا ڪار اچي ڊپارٽمينٽ اڳيان بيٺي. ڏسي دنگ رهجي ويو ڇو ته ڪار جي اڳئين سيٽ تي رِدا ويٺل هئي. ڪار مان لهڻ سان رِدا هن کي اشارو ڪيو هي هڪ ساهي ڊوڙندو ويو. رِدا تعارف ڪرايس، “هي منهنجو ڪلاس فيلو آهي عاطف ۽ عاطف هي منهنجو فرينڊ آهي جوني!”.
هو ڇوڪرو رِدا کي ڊراپ ڪري هليو ويو. عاطف مسلسل سواليه نظرن سان رِدا کي گُهوري رهيو هو، نيٺ رهيو نه ٿيس ۽ پُڇي ويٺو، “رِدا هي ڇا آهي؟ هي ڇوڪرو ڪير آهي؟ ۽ تون منهنجي ڪال ميسيج جو جواب ڇو نه پئي ڏنو؟”.
رِدا مغروري سان ڏٺو اڻ ڏٺو ڪري جواب ڏنس، “منهنجو نئون دوست آهي”.
“رِدا پوءِ آئون ڇا آهيان؟. آئون ته توسان هيترو پيار ڪريان ٿو ۽ تو به ڪيترا سارا واعدا ڪيا آهن مون سان گڏ جيئڻ مرڻ جا........
رِدا، “ليو اِٽ يار.......... رات گئي بات گئي....... تو سان آئون هونئن به رليڪس نه هئس ۽ تو وٽ آهي به ڇا؟. سُڃو آهين............ مون کي تو سان گڏ رهي ڇا ملندو؟؟”.
عاطف جي ڪنن ۾ لفظ “سُڃو” هٿوڙي وانگر لڳڻ لڳو.
***