حوسي اکيون
“واهه يار ڇا ته اکيون اٿس!”.
“هل چهرو ته ڏسينس.......... اصل چوڏهين جو چنڊ...........
“يار ڇاتيءَ ته ڏس.............
“اڙي اهڙيون ڳالهيون نه ڪر!!”.
“ڇو؟، عورت جي ڪشش ڇاتيءَ ۾ نه هوندي ته ٻيو ڇا ۾ هوندي؟”.
“يار وِڪي ڇا ٿي ويو آ تنهنجي سوچ کي؟. عورت کي رڳو جنسي نظر سان ڏسڻ ئي سڀ ڪجهه آهي ڇا ڀلا؟. ان جي سونهن سوڀيا پيار ڪا اهميت نٿيون رکن ڇا؟”.
“هل ڙي...... اهي ليڪچر ڏئي مٿو خراب نه ڪندو ڪر. توکي ڪهڙي خبر ته عورت جو حُسن ۽ ڪشش ڇا ۾ هوندي آهي!.”.
“يار عورت ته حُسن جو مجسمو آهي. اُها ته موئن جي دڙي جي سمبارا آهي جنهن کي جنمن تائين رڳو ويٺو ڏسجي”.
“ڇڏ ڀُوڪ......... ڇو اچي اهو اديبن وارو رت پيتو اٿئي!. عورت جي ڇاتيءَ ۽ دڏيون ناهن نڪتل ته ڪير پُڇيس به ڪونه ۽ اهڙين عورتن سان ڳالهائيندو به ڪير. گهٽ ۾ گهٽ آئون ته اهڙين سان هڪ منٽ به نه ڳالهايان”.
”وڪي يار ڇو اچي توهان جي اکين تي جنسي حوس جو پردو چڙهيو آهي. ڪڏهن عورت جي اکين ۾ محبت جو اُتاهه گهرو سمُنڊ به ته ڏسو. ڪڏهن ساڻس پيار ته ڪري ڏسو!”.
“اڙي يار وڃي ڌُوڙ پائي.......... وڃي ان سمُنڊ ۾ ٻُڏي مر.......... منهنجي جان ڇڏ رت ئي پي ويو آهين!!”.
***