ويلنٽائن
شاني نوجواني عشق ڪرڻ لاءِ بي چين يونيورسٽي جو ماحول اصل هر ڇوڪري ۾ کيس سُهڻي، هير، سسئي پئي نظر اچي!.
گُلن جو گلدستو وٺي يونيورسٽي جي مين سينٽرل لائبريري اڳيان موڳو موڳو بيٺل.... کيس سمجهه ۾ نه پيو اچي ته ڪنهن سان اظهار ڪيئن ڪري!؟.
ويچارو شاني، گُل ۽ ويران اندر....... جنهن ۾ سرءُ جي پن ڇڻ جهڙي موسم.
اسد صاحب بئنڪ جو آپريشنل مئنيجر هر ڇوڪري کيس اپسرا ٿي لڳي. نوشي سونهن جي ديوي، ملائڪا حُسن جي ملڪه، رِدا جنت جي حُور، عاشي اٽرئڪشن ڪوئين گُل وٺي آيو آهي هاڻ سوچي پيو ڪنهن کي ڏئي!.
فيصل فلرٽ ڪِنگ هر ڇوڪري کي، “جانو توکان سواءِ اصل ساهه ٿو وڃي، توکان اڳ ۾ مون ڪڏهن ڪنهن ڇوڪري کي ڏٺو ئي ناهي، مون کي ته هينئر ئي خبر پئي آهي ته پيار به ڪجهه ٿيندو آهي. تون ته منهنجو پهريون پيار آهين!!.”.
هُو دوستن سان گڏ ويهي ڳڻپ ڪرائيندو آهي بس يار نوانوي ٿي ويون آهن رڳو هڪ رهيل آهي، پاڻ يارنهن گفٽ رکيو ويٺو آهي، نورل کيس اها به خبر ڪونهي ته اهو ويلنٽائن ڇا آهي ۽ اهو سينٽ ويلنٽائن ڪير هو!. کيس پاڙي جي ناٿُو باگڙياڻي سان عشق ٿي پيو هو.
هُوءَ جڏهن گودڙي ڪُلهي ۾ لڙڪائي هرڻي وانگر ڇال ڏئي هلندي آهي ته هن جي دل ڌڙڪا کائي سيني مان ٻاهر نڪرڻ لڳندي آهي، پاڻ شاخ جي ڪپ تي ويهي ناٿي لاءِ ڪلام ويٺو ڳائي، “مجبور آ......... عاشق مجبور آ ڀلي ڪيڏو به ڪنڌار هُجي............
هُوءَ نڪ کي موڙو ڏئي کيس ڏٺو اڻ ڏٺو ڪري گذري ٿي وڃي.
عاطف
ويلنٽائن جي ڀرپور تياري مانو “مناهل” لاءِ ڳاڙهن گلابن جو گلدستو ورتو اٿئين. سندس لاءِ چاڪليٽ، ڪيڪ ۽ تاج محل جو اسٽئچو به ورتو اٿئين.
هُنن چوڏهن فيبروري تي سي ويو وڃڻ جو پروگرام ٺاهيو آهي.
سمرين
کيس هر سال چوڏهن فيبروري عذاب لڳندي آهي ڇو ته هُو هميشه لاءِ هُن کان وڇڙي ويو هو.
ميهار
ڌرتيءَ جو عاشق..........
کيس ڌرتيءَ سان عشق آهي.
هُو چوڏهن فيبروري تي ڌرتيءَ کي چُمي ڏئي نمي سجدو ڪري سيليبريٽ ڪرڻ جي تياري پيو ڪري.
***