شانتي
صبح ساڻ سُوٽيڊ بُوٽيڊ ٿيو صاحب “ڪورٽ سڳوري” لاءِ نڪتو. ڀلو جوتو، ڀلي ٽاءِ ڪنڌ ۾ ٽنگيل، مُڇون تيل سان تر وٽيل علي سوچيو، “صاحب جي ته وڏي لئي آهي اصل گري گنجي تي ته اک ئي نٿي ٻُڏيس!”.
وڌي وڃي مليس هُن به ڏند ڪڍي کيڪار ڪيس، علي حال احوال ڪندي پُڇيس، “ٻيو ڀلا ڏي خبر “شانتي” آهي، سُڪون آهي!؟”.
علي ڏي نهاريندي وڏي آهه ڀريائين ۽ چيائين، “اڙي يار علي تون به نه ڪهڙيون ڳالهيون ٿو ڪرين!، مون واري زندگي ۾ “شانتي” رڳو پهرين ڪلاس ۾ هئي جڏهن پاڙي واري “شانتي” گڏ پڙهندي هئي............ هاڻ ته رڳو “اٽو، دال، چانور، پيمپر ۽ بِل آهن!!!”.
***