احمد سليم
پنجابي ۽ اردؤ جو مشهور اديب جو مهنجو دوست آهي. هن پنجابي ۽ اردو ۾ نثر ۽ نظم لکيو ۽ انگريزيءَ ۾ سِک مصوره امرتا شيرِ گُل تي هڪ ڪتاب لکيو آهي. منهنجي شاعري جي انتخاب جو پنجابي زبان ۾ منظوم ترجمو ”جو بيجل نه آکهيا“ جي نالي سان به ڪيو اٿائين. هن اردو شاعره سارا شگفته (جا عطيه دائود جي گھري دوست هُئي) جي زندگي تي به ”مرده آنکهين، زندهه پيام“ ڪتاب لکيو آهي ۽ پنهنجي پنجابي شاعري جا ڪتاب ”تن تنبور، نور منارے“، ”کونجان کيون موئيان“ ۽ ٻيا نثر ۾ ”بهگت سنگھه“ وغيره ڪتاب لکيا آهن. مون وٽ هن کي فيض احمد فيض خط ڏئي موڪليو هيو، جڏهن مان وائيس چانسلر هوس، مون کيس پاڪستان اسٽڊيز سينٽر ۾ ملازمت ڏني هئي. هو واندو وقت مون سان گڏ گذاريندو هو، پر مون کان پوءِ هو نوڪري ڇڏي هليو ويو هو ۽ ٽي – وي وغيره تي ڪم ڪندو رهيو آهي. هو امرتا پريتم جو دوست آهي ۽ پنجابيءَ ٻوليءَ جو سڀني کان سلجھيل ۽ سيبتو اديب آهي. هن ئي لاهور ۾ پنجابيءَ ٻوليءَ جي مرد ۽ عورت شاعرن سان ڪيئي ڀيرا منهنجي ملاقات ڪرائي هئي ۽ اهو هُن جي صحبت جو اثر هو جو پنجاب مون لاءِ اجنبي نه هو. هن جا فيض سان به ڪافي گھرا تعلقات هوندا هيا.