سلطان عبدالمجيد اول
اسلامي انسائيڪلو پيڊيا ۾ فقط هڪ سلطان عبدالمجيد جو ذڪر آهي. هو عثماني سلطان هو ۽ سلطان محمود ثانيءَ جو پُٽ هو. 14 شعبان 1228هه / 25 اپريل 1823ع تي ڄائو هو. هن جي ماءُ ”بزمِ عالم“ هڪ غير معمولي تربيت واري خاتون هئي. عبدالمجيد 19 ربيع الآخر 1255هه / 1 جولاءِ 1839ع تي پنهنجي پيءُ جي مسند تي ويٺو. يعني نزهب جي شڪست کان پوءِ جا تُرڪن ابراهيم پاشا کان کاڌي. پوءِ به ٻي اتحاد ۾، جنهن ۾ ترڪي پهريون ڀيرو شامل ٿي، جيتوڻيڪ فرانس ان ۾ شامل نه هئي، ان ڳالهه عثمانيه سلطنت کي بچائي ورتو. عبدالمجيد اول پنهنجي پيءُ جا نافذ ڪيل اصلاح جاري رکيا. هن جي دؤر ۾ فساد، بغاوتن ۽ قتلِ عام رونما ٿيا. هن قانون جي وضع کانسواءِ ٻيا به ڪيئي اصلاح ڪيا، خاص ڪري جنگي ۽ تعليمي نظام ۾. هن ڪيئي شفاخانا ۽ عمارتون تعمير ڪرايون. سرڪاري ڪاغذن ۽ سندن لاءِ پهريون ”خزينه اوراق“ هن ٺهرايو – سڀ کان پهريون ٿئيٽر به هُن جي دؤر ۾ تعمير ٿيو.
عبدالمجيد پهريون سلطان هو جو ڪائي يورپي ٻولي (فرانسيسي) ڳالهائي سگھندو هو. هو هڪ هوشيار، مهذب ۽ هَٽو ڪٽو شخص هو، پر هن جي صحت حرم ۾ بي اعتدالين ڪري خراب رهندي هئي. هو گھڻ خرچائو ۽ ڦرڻو گھرڻو هو پر دلير هيو. 1849ع ۾ هن پناهگيرن کي آسٽريليا حوالي ڪرڻ کان انڪار ڪري، عالمگير سطح تي نيڪ نامي حاصل ڪئي. انسائيڪلو پيڊيا ۾ وڌيڪ لکيل آهي ته:
”ترڪيءَ جي تاريخ ۾ هن کان وڌيڪ رحمدل، شريف ۽ هن جهڙن رجحانن جهڙو حڪمران نه ٿيو آهي. هن جي دلڪش خدو خال اندر عالى حوصلي جو روح هوندو هو.“ هو 17 ذوالحج 1277هه / 25 جون 1861ع تي جوانيءَ ۾ ئي فوت ٿي ويو.