شاعري

پارسائي جون حدون

”پارسائي جون حدون“ نئين ٽهيءَ جي خوبصورت شاعر امداد سولنگيءَ جي شاعريءَ جو مجموعو آهي. امداد سولنگيءَ جي هِن پهرين شعري مجموعي “پارسائي جون حدون” ۾ انساني صحيفن جي لتاڙ خلاف آواز سميت اکين جو رستو چيري دل ۾ گھر ڪري ويندڙ محبتي مايا جو سمنڊ موجود آهي، جنهن ۾ پيار ۽ پريت جون لهرون عشاق دلين جي قافلن کي ٿڪاوٽ جي صورت ۾ گھاٽي ڇانوري جو احساس ڏيارين ٿيون.
Title Cover of book پارسائي جون حدون

ڪنڌ ٽوڙِي ڪات ارپيندا رهيا،

ڪنڌ ٽوڙِي ڪات ارپيندا رهيا،
خُودڪشيون حالات ارپيندا رهيا.

خواب کان خالي اکين جا مئڪدا،
جاڳ جي هر رات ارپيندا رهيا.

سوچ جا منهنجا سمورا سِلسلا،
روز مٺڙي ڏات ارپيندا رهيا.

اوپرا ماڻهو هزارين شهر ۾،
اجنبي ڪا جھات ارپيندا رهيا.

ماڻهپو، انسان ماري پاڻ کي،
نانءُ اعليٰ ذات ارپيندا رهيا.

دلرُبا هر بار هي دُرويون کڻي،
دل ٽُٽي کي تات ارپيندا رهيا.