تون چوين ها مُرڪ کي پاسي رکي،
لڙڪ سان ياري نڀايون ها پرين!
عيد کي عاشور سمجھي پاڻ لاءِ،
درد جا نوحا به ڳايون ها پرين!
چنڊ جو پاڇو به ٿئي ها دل لڳي،
سانجھ ۾ ڪا سار لاهيون ها پرين!
دل نه ڍاپي ذرڙي تنهنجي چاهه مان،
جي عمر ساري به چاهيون ها پرين!
داد ٿيئڻو ڪونه هو هِن ديس ۾،
ڪيترو ڏَس پاڻ دانهيون ها پرين!
تون رُڳو مجنون چوين ها چاهه مان،
پير ۾ پوءِ ڇير پايون ها پرين!