ائين گر اوهان جي عنايت رهي،
پرين غم هزارين پوءِ ويندا ، لهي.
اُو محبوب! منهنجي اکين ۾ سدا،
اوهان جي هُجڻ جي تمّنا هُئي.
لفافي ۾ ڪو بند خط مان هجان،
ڏٺو ڪين کولي ڪڏهن ڪنهن، پڙهي.
مٺا شعر ، شاعر ٿو زنده رهي،
ڪيئن ڳالهه سمجھي ڀلا لوڪ هي،
پراڻيون ڪهاڻيون صحيفا قصا،
ٻڌايا ها ڏاڏي ڪکَن ۾ ويهي.
اوهان جو ويو ڇا پرين پيار ۾؟
حياتي ٿي برباد هن جي وئي.
هوائن جي سامهون ڪي ڏيئا کڻي،
اِها همت امداد ڪيڏي ڪئي.