شاعري

پارسائي جون حدون

”پارسائي جون حدون“ نئين ٽهيءَ جي خوبصورت شاعر امداد سولنگيءَ جي شاعريءَ جو مجموعو آهي. امداد سولنگيءَ جي هِن پهرين شعري مجموعي “پارسائي جون حدون” ۾ انساني صحيفن جي لتاڙ خلاف آواز سميت اکين جو رستو چيري دل ۾ گھر ڪري ويندڙ محبتي مايا جو سمنڊ موجود آهي، جنهن ۾ پيار ۽ پريت جون لهرون عشاق دلين جي قافلن کي ٿڪاوٽ جي صورت ۾ گھاٽي ڇانوري جو احساس ڏيارين ٿيون.
Title Cover of book پارسائي جون حدون

لڙڪ ڇاڻي آس ميڙيندو رهيو،

لڙڪ ڇاڻي آس ميڙيندو رهيو،
هُو ٽٽل وشواس ميڙيندو رهيو.

قرب جا ٿيڙي ڪڪر محبوب ڏي،
ڪوته مَن ۾ پياس ميڙيندو رهيو.

زندگي جي جھُول ۾ ڪاٺير ڪو،
درد جا بنواس ميڙيندو رهيو.

شاعريءَ جي چيچ پڪڙي هَر ڪوَي،
اڻ ڳڻيا احساس ميڙيندو رهيو.

مون ڏٺو پوپٽ اُڏامي باغ ۾،
ڪي گلن جا واس ميڙيندو رهيو.

تو ڇڏيو امداد تنهنجو تو بنا،
مئڪدن ۾ پياس ميڙيندو رهيو.