شاعري
پارسائي جون حدون
”پارسائي جون حدون“ نئين ٽهيءَ جي خوبصورت شاعر امداد سولنگيءَ جي شاعريءَ جو مجموعو آهي. امداد سولنگيءَ جي هِن پهرين شعري مجموعي “پارسائي جون حدون” ۾ انساني صحيفن جي لتاڙ خلاف آواز سميت اکين جو رستو چيري دل ۾ گھر ڪري ويندڙ محبتي مايا جو سمنڊ موجود آهي، جنهن ۾ پيار ۽ پريت جون لهرون عشاق دلين جي قافلن کي ٿڪاوٽ جي صورت ۾ گھاٽي ڇانوري جو احساس ڏيارين ٿيون.
- 4.5/5.0
- 5251
- 924
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- امداد سولنگي
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- ارپنا
- ڪتاب نمبر 51
- سنڌ سلامت پاران :
- اداري پاران
- ( احساسن جو ميڙ) پنهنجي پاران
- رومانيت، مزاحمت ۽ سماجي سطح جو هڪ سٺو شاعر
- امداد سولنگي جو تعارف
- سنڌي شاعري جي افق تي اُڀرندڙ ستارو
- تاثر: ايوب کوسو
- تاثر: عجب شيخ
- تاثر : رُخسانه پريت
- غزل
- نعت رسول مقبول صه مدني مٺي جون ڳالهيون
- دعا
- سادگيءَ جو پاند پيارا ڪيئن ڇڏيون،
- جيت کان اڳ هار ڏيندو پاڻ کي،
- لڳي جي لوڙ آهي زندگي ۾،
- ايڏو مخلص ناهيان مان پر،
- هي منهنجو من ڀي ڪيڏو بي چيو آ،
- نينهن نويلو چانڊوڪي سان،
- زندگي هر موڙ تي پئي غم رکي،
- تو زمانا درد کي جھاڳيو نه هو،
- سونهن ليئو گھٽي منجهه پاتو هيو،
- مٽي ماڳ مانجھي لَڏن ٿا پيا،
- ڪيئن چوان ڪنهن دشمني جو وار هو،
- خيال چمڪن ٿا رات ڪاري آ،
- لوڪ سمجھي ٿو سادگي تنهنجي.
- هلي اچي ٿو هوا جو سُڏڪو،
- من جي متن جي ڳالهه ڪر،
- وري وري ٿيو ،وصول دل کي،
- درد جو اِتهاس پنهنجي زندگي،
- اڄ اُٿي لهرن ۾ اهڙي موج ، آ،
- ڪونج کي ڪارو ڪري الزام ڏئي،
- ڪو اثر ڪِين هو دل جي ،اظهار ۾،
- هُن جواني تي جبر ڏاڍو ڪيو،
- پوئين رات پَهر ڪنهن پاري،
- رستا سڀ ويران لڳن ٿا،
- مڪتب ڏي ڪو ٻار وڌيو پئي،
- ڪنڌ ٽوڙِي ڪات ارپيندا رهيا،
- ڪِين ٿي منزل ملي بي راهه کي،
- جيءُ سان جھيڙي ٿڪجي پيو هان،
- هو نه درد جو قِصو هي مختصر،
- گهاءُ ڏيئي گھاءُ کي گھرو نه ڪر،
- عشق افسانو هُيو پر ياد هو،
- لُڙڪ لَٽي ويا ماڻا سارا،
- آخري من گام تائين گڏ هلو،
- خاموش طبيعت آ ڪو شور نٿا چاهيون،
- رکان اکين تي حضور تنهنجا،
- ساهه ٿو سُرڪي سُٺا ڪپڙا هُجن،
- تون چوين ها مُرڪ کي پاسي رکي،
- دل سان ڏنو تو دلربا درجو عجيب هُو،
- لڙڪ لاڙي خواب چُمندي ڪيترا،
- دربَدر نيڻ ڀٽڪن ٿا هر پل مٺي!
- گلابن جي خوشبو خزان وئي اُکيڙي،
- مئڪشي ۽ مئه خانو به نڪتو اچي،
- هوءَ سڳي جي لوڏ ۾ آئي کڻي،
- نيڻ بَرسيا ڳالهه ڪائي ياد پئي،
- لڙڪ ڇاڻي آس ميڙيندو رهيو،
- ساهه ٿو ٻڏندو رهي بي ساهه ٿي،
- هوند حياتي غم هئي ساري ،اڄ تو مرڪي حال ڏنو،
- تعبير پُڇن ٿا نيڻن ۾،
- پنهنجو ڇا پر غير به ڪونهي،
- هي دل مون جيڪا ڌاري آ،
- حرص حوَس کان ڏرندو ناهي،
- ائين لڳي ٿو ميگهه اوهان جي ٿر تي ترسڻ چاهي ٿو،
- تيز رهندو تار رهندو،
- چند لمحن جي چاهت کڻي ٿا اچو،
- حادثن جي لهر ۾ رهون ٿا پيا،
- رمز انهيءَ ۾ خود کي ڪاهيون آءُ وَري،
- ڪيئن چوان پنهنجو قِصو هو عام ڪو،
- وقت وڃائي نڪري ويو آ،
- واسطا ٽوڙي ،جدا ٿيندو ويو،
- سانڍي هيڏا ،سور حياتي،
- چاندي چاندي ،وار جواني ڪاڏي وئي،
- تون اڃان ڪنهن خواب جو پيڇو ڪندين،
- ڏسي جي مُرڪي ته ڳالهه بڻجي،
- جا نه جيئان تو ڪاڻ حياتي،
- من ۾ ماتم سئو برپا من ڇا سمجھان،
- اکين ۾ اُداسي جو عالم ڏِسي،
- چئه مَن! ڪنهن کي چاهيون هاڻي،
- هِن جواني جون سڀئي مَستيون ڦُري،
- ناچڻي جا ناز روئن ٿا پيا،
- نگاهه سجدو نماز ڪونهي،
- واهه! اوهان جي ياري نڪتي،
- مان جيئان مَن زندگيءَ سان ٺاهه ٿئي،
- دل انهي احساس کان آري نه ٿئي،
- درد دل ۾ اچي هاڻ ديرو ڪيو،
- پنڌ اُگھاڙا پير وفا جي رستي ۾،
- عيش عِشرت جا ماڻهن به اوٿر رکيا،
- هِن ڦُوهه جواني جو ارمان پيو ،ڳاري،
- درد کان آجو ٿيڻ جي آس تي،
- ڪا دوا ڪانه ٿي درد وڌندا ويا،
- ڪوته اچي هي جاڳ اسان جي ننڊ ندي جي ڪُن ۾ لاهي،
- ڏور ڀڄي ٿي ،ڏر کان جيڪا,
- جھُرندڙ اکين ۾ ڪيڏو لڙڪن جو قافلو آ،
- خواب ڳوڙهن ۾ هاڻ ڳايو آ،
- رڳو جي لڙڪ ويهي لاڙجن هَا،
- گُگهه نظر ڪو انت ، لَهي هَا،
- ڏاڍ ڪڙڪيو آ ٿرٿلو آهي،
- مڃان ٿو مُجرم اڳي ئي آهيان وري نئين ڪا ،خطا ٿيڻ ڏي،
- فتنو فساد جاڳي پيو،
- اسان کي هِت جيئڻ جي ڪا اُميد يار ڏئي وڃو،
- دنيا دين ڌرم کي ٽوڙي،
- وفا ۽ ڀَرم جو مان ڪنهن کي ٻُڌايان،
- هر گھڙي ظُلمتن جي ٿي ڪاهي هِتي،
- طرحي غزل
- هيڪلاين جو سفر سهنجو نه هو،
- دل کي ڏي دلجاءِ مسافر،
- عرض آ، انسان بخشيو،
- برباد حسرتن جا لاشا نه تو ڏِٺا هِن،
- نه جيون ۾ ڪو سُوجھرو ٿو سُجھي،
- ڪونه ساري ٿو جھان جي ڪا خوشي،
- ائين گر اوهان جي عنايت رهي،
- رَمتو جوڳي راڳ اکين ۾،
- جھُرندڙ اکين جي رستي ۾ دل جو تباهه رُتبو هو،
- درد جو درمان جيڪر ٿي پوي،
- نظم
- انسانيت تي داڳ
- خواب ڪنوارا
- اسان جو من اڪيلو آ.....
- انتظاري
- پنهنجي شهر تي
- وساريان ڪيئن ڀلا توکي!!!
- ممتا جي ڳوڙهن مٿان نوحا
- پياري بابا سائين جي نانءٌ......
- ڊسمبر درد ٿيندو ويو......
- ڪنگڻ جي رقص جهڙو ٿي!
- داڳ لڳو هو دامن تي....!
- وائي
- توبنا تون پاڻ چئو،
- حياتي قرض لاهي ٿي،
- پياسي نگاهه کي پَسي
- زندگي هئي بار،
- پنهنجي قربن ڪاڻ
- ڪري ڪونج قطار،
- ايڪي پيار محبت واري،
- تو بنا تون ڏَس کڻي،
- وقت ويهي ڇو وڃايون،
- رات اڪيلائي کي ميڙي،
- بئڪ ٽائيٽل