شاعري

پارسائي جون حدون

”پارسائي جون حدون“ نئين ٽهيءَ جي خوبصورت شاعر امداد سولنگيءَ جي شاعريءَ جو مجموعو آهي. امداد سولنگيءَ جي هِن پهرين شعري مجموعي “پارسائي جون حدون” ۾ انساني صحيفن جي لتاڙ خلاف آواز سميت اکين جو رستو چيري دل ۾ گھر ڪري ويندڙ محبتي مايا جو سمنڊ موجود آهي، جنهن ۾ پيار ۽ پريت جون لهرون عشاق دلين جي قافلن کي ٿڪاوٽ جي صورت ۾ گھاٽي ڇانوري جو احساس ڏيارين ٿيون.
Title Cover of book پارسائي جون حدون

نه جيون ۾ ڪو سُوجھرو ٿو سُجھي،

نه جيون ۾ ڪو سُوجھرو ٿو سُجھي،
نه نيڻن ۾ خوابن جو پَل ٿو پَچي.

حياتي جي زخمن جو مرهم کڻي،
صنم ڌَر نگاهون مون ناسُور تي.

مڙئي ڏينهن مُرڪن جا باندي بڻيا،
رُڳو روڄ راڙي ۾ رُت پئي رَچي.

مُساڳي چپن جا ڀرم ياد پيا،
محبت ڪا من ۾ اڃان پئي دُکي.

اڃايل هرڻ جي نگاهن کي ڪا،
شڪارڻ ڏسو تير ويٺي ڪَڇي.

مان انسان آهيان تڏهن پيو دُکان،
هي احساس هٿ سان دفن ڪيئن ڪجي.

ترانو گھران موڪلائڻ سندو،
مسافر ٽٽل دل سان ويٺو لِکي.