اهي ڦوهه جوانيءَ جون رنگين شامون، ڏسڻ سان بهارن ٿڌا ساهه ڀريا،
۽ سوچن جي نيڻن اُگھي لڙڪ ڇڏيا، تڏهن اوڇنگارن ٿڌا ساهه ڀريا.
نه سياري ۾ سارن ڇڏيو هو توهان جي، نه سڏڪا هي ساوڻ ۾ بند ٿي سگھيا هئا،
ڇِڙيِ ذڪر تنهنجو جڏهن پيو انهن ۾، ته ميگھن ملھارن ٿڌا ساهه ڀريا.
ڏسڻ ڪاڻ جن جي ٿي رابيل رڙيا ۽ ڀئونرن جي گونجار ڀٽڪي رهي هئي،
ڇِڙيا رات جا سُر ستارن منجھان جو ته سڏڪي پيارن ٿڌا ساهه ڀريا.
هي سُر جي لھر تي جو سرگم سجائي ۽ پولار پايل جي جھنڪار ڪئي هئي،
ٿي ساعت وئي سُن جو سارن وڪوڙيو، ته تڙپي ستارن ٿڌا ساهه ڀريا.
نه ڏينهن جو ڏَڍُ ۽ نه راتين جي ننڊ آ، هي مهلنُ تي مارن ٿيون يادون اوهان جون،
صبح شام سارن ڇڏيا ساهَه ساڙي، نظر ۽ نظارن ٿڌا ساهه ڀريا.
ڏسي دل جي حالت سگھي ڪين موسم، ٽمي نيڻ جنهن جا وسي سانوڻي ٿيا،
توهان جن کي پارت ڪئي هئي اسان جي، انهن خود سهارن ٿڌا ساهه ڀريا.
ڪڍيا گونچ يادن بهارن اچڻ تي، اوهان جي اچڻ جون لڳائي ڪي آسون،
وڇائي رکيا نيڻ دڳ تي جنين ها، تنين دوست يارن ٿڌا ساهه ڀريا .
جھڪيو ڪنڌ تنهنجو انهن کي جو پائڻ، جھڪي ڪائناتن به سجدا ڪيا ها،
صراحِيءَ جھڪي ڄڻ ته هو پيگ پيٽيو گلابن ۽ هارن ٿڌا ساهه ڀريا.